domingo, 2 de marzo de 2008

Inspiración...

Una empresa compra a 70 y vende a 100 euros un cierto producto, y debe decidir qué número de unidades almacenará para el siguiente ejercicio. Las unidades no vendidas se pierden. ....


Buenas!!

He vuelto a la vida, y me ha vuelto la inspiración, o el tener cosas que querer contar (iba a decir tener cosas que contar, pero eso ya tenía antes, ahora las quiero contar). Primero, primo, eres grande, me motivas a escribir con dos palabras.

Bueno bueno, a ver si voy cuidando un poco esto, que desde Enero apenas he escrito, estuve estresadito, crisis existencial del blog, no sé, cositas, y estado muy bien, un poco mal, así se puede resumir burdamente este último periodo.

Ahora cositas, como n sé por dónde empezar, simplemente empezaré, lo releo, no cambio, vuelta a mi estilo.

Viernes y sábado a currar tocaba, con pocas ganas la verdad después de dos semanas sin currar, vaya vacaciones, además vaya findes que pasé, bueno, finde y un poquito más, memorable..

Pues eso, ayer la vuelta al cole, joder, demasiados pensamientos a la vez circulan por mi cabecita (evitad comentarios mamones :P) vale, procuraré seguir el hilo... Al volver al curro me entraron ganas en seguida, estoy muy a gusto currando en el antzoki, visitas variadas casi siempre, buena gente en la puerta, buen rollo, todo cojonudo.

El sábado iba a ir a entrenar, después de casi un mes, pero al final pensé que tenía que dormir, no es plan empezar la semana destrozado. El sábado quedé pa comer con Laura (la que hacía el indio conmigo) y segun íbamos camino de algún sitio para comer, puta casualidad, imanol, más cegato que yo todavía, se nos cruza, y menos mal, que la apuntadora dijo, ese no es imanol? coño, pues sí, me puse delante, casi se choca... :P total, que al final nos fuimos los tres a buscar a Dani, y ya éramos cuatro pa comer. Ahora la parte dificil, buscar un sitio pa comer, Agape, lleno, Kasko, lleno, joder, dónde vamos? a ver.. Berton, pues berton :D

No se come mal, pero algo carito, aunque tal vez no, no sé, igual era porque pensaba comer menú del día, y al final fue carta, 40 eypos parox por cabeza, que juzguen los jueces.

Este finde ha sido un poco de reencuentros, me ha gustado, hacía tiempo que no veía a Laura, y ahora que se va a Edinburgo por una temporada tocaba despedida ayer (cómo se nota que una vez que empiezas a moverte no paras, eh?).

Después de comer tocaba siesta, especialmente porque había que acostar a la botella de vino que me pimplé y a la borrachera que me acompañaba, no dormí demasiado, pero parece que fue suficiente.

Luego una llamada afortunada siguió con el tema de los reencuentros, esta vez Lidia (HKD), hacía tiempo que no la veía, y la verdad es que muy a gusto, me llamó con planes hechos ya y todo, es toda una organizadora, como bien ha demostrado en repetidas ocasiones (lo que hace que en el futuro sea la predilecta para organizar :P no haberlo hecho tan bien peque.. :P)

El plan era: "Cocina italiana". Se suponía que debía ser un curso de cocina que hace el ayuntamiento para la gente joven como nosotros, que si no fueramos ahí estaríamos sumergidos en la cultura del alcohol. Pero llegamos, y había unos tipos cocinando, y gente viendo, y yo, si no me mancho, como que no disfruto en la cocina, así que nos miramos, y fue una de nos vamos? sí, claro.

Pues a ver qué más hay... bailes caribeños.. nuestro RH negativo nos impide bailar, sólo hay una forma de bailar para los vascos, y una variante de ésta, tal vez en otro capítulo siga con este tema..

Total, que seguimos mirando, maquillaje gore como que no que luego tengo que currar y queda raro en la puerta del antzoki un tipo con una raja sangrante en la cara... coño, esto qué es? Velas.

Pues vamos a hacer velas, qué chulo, vuelta a la infancia, sólo me faltaba la txirikiña (aka bata o no sé cómo lo llamarán los maketos, es esa cosa que nos ponían para no mancharnos, que conmigo no servía :D).

Muy chulo, me sentía un crío otra vez, me lo pasé muy bien, la monitora muy maja, es la única persona que conozco que se va de Ereamus a Portugal, pero maja :D

Hice una velita para mi primtia, con morado, por supuesto, y luego un poco de multicolor. Y luego me fijé en los colores, a ver cuáles eran los que mejor combinaban, y coño, a ver esto.. "sobre ese fondo rojo se colocó un aspa verde, la Cruz de San Andrés, en atención al color verde del roble que figura en el blasón de Bizkaia y la cruz blanca, que no es otra que la que superpuesta a dicho roble figuró siempre en dicho escudo"... esta para el atxitxe :D y le colocamos una txapela negra para sellar, perfecta.

Muy buen finde, a pesar de haber currado y dormido básicamente, siento que lo he aprovechado, he estado con amigos, no sé todo bien.

Por cierto, mi hermano ha escrito, todo bien, podéis seguir sus historias en su blog Bizitzan Barrena

Pues nada más por ahora mis pequeños padawanes, escuchando a Led Zeppelin seguiré con historias que tengo que hacer para mañana.. conseguiré algún día poner el negocio antes que el ocio? de momento no marcha esto, pero tampoco me preocupa, lo disfruto.

Por cierto, una de cifras...
1042, 920...... 420, douch!
19-20.. :P
15/7 = 2.. joder!! :D

Ala, a jugar a pala, sed felices.
SSergio.

P.D. A ver si ahora la inspiración me acompaña y puedo dar mi dosis de blog más a menudo para los yonkis que andáis por ahí.. primo, milesker benetan.

P.D.(2) Anaia, irakurri dut zurea, milesker be, dana ondo dabil, eta hobeto joango da, egongo gara, maite zaitut kabroia, naiz eta urrun egon... Bistatik urrun, baina bihotzetik hurbil, de hecho bihotzan bertan... nahiko, que me pongo sentimental. :D

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Primooo!
He vuelto! Quiero decir a escribirte, que últimamente me daba pereza ponerme a escribir unas líneas, pero coño, que si nosotros echamos de menos que escribas supongo que se agradece que te dejemos un comentario por aquí. Así que ya está, hecho ;) Que te digo lo mismo que al chiflau de tu hermano, que te quiero mogollón, ya lo sabes.
Bueno, que te veo este jueves en Madrid guapo.
Muxutxuuus!

Anónimo dijo...

queee bonitas palabrassss!!!Amor de hermanos (tipo Liam & Noel eh prima).

Por cierto, yo tngo dos amigos q estan estudiando en Coimbra...sisi de Erasmus!!

Txirikiña???? bata edo mantala,ezta???

ME confieso, soy un yonki de los blogs, pero solo de uno...y ultimamente de otro ;)

Benga Liam, ondo izan

Anónimo dijo...

Yonkiiii!
Jajaja! tipo Liam & Noel... q bueno primo ;P

Anónimo dijo...

Que juzguen los jueces? penalti y expulsion pa´l camarero del Berton por una entrada a degüello con tan desmedida factura. Impecablemente correcto.

Por cierto, ya he colocau la vela nacionalista junto a la foto de ibarretxe y San DIOS Arzallus. Y ahora que tengo el RH NEGATIVO a flor de piel (acabo de lanzar tres irrintzis y bailau un par de aurreskus), el domingo todos a votar, que nos comen la tostada. El día de la urna, que diría ese pequeño gran hombre llamado SSergio.

Amén

Anónimo dijo...

eieieieieiei!!! hay q actualizar esto eh...sin pausa primo, sin pausa!